Niemiecka flota nigdy nie wprowadziła do eksploatacji lotniskowców a niedokończony Graf Zeppelin został przejęty przez sowietów w 1945 roku. Kriegsmarine wykorzystywała jednak kilka transportowców wodnosamolotów. Jednymi z nich były okręty Bussard i Falke zwodowane w 1940 roku i ukończone w 1942 roku.
Budowę jednostek rozpoczęto na początku 1940 roku. Wodowanie Falke miało miejsce już 29 lipca, natomiast data wodowania Bussarda nie jest znana. Prace wykończeniowe trwały do 1942 roku. Bussard wszedł do eksploatacji 1 maja 1942 roku a Falke 22 listopada.
Oba okręty miały po 98 m długości i wyporność 2040 ton. Napęd stanowiły silniki diesla o mocy 1800 KM zapewniające prędkość 12 węzłów. Okręty posiadały niewielkie uzbrojenia w postaci kilku działek przeciwlotniczych. Załoga liczyła 54 marynarzy.
Transportowce mogły obsługiwać do 3 łodzi latających typu Blohm & Voss BV 138 lub według niektórych źródeł Do 15, Do 18 lub Do 24. Samoloty mogły startować z wody, lub przy użyciu zamontowanej na pokładzie katapulty, a po zakończeniu misji lądowały na wodzie obok okręty i były podnoszone na pokład za pomocą specjalnego dźwigu.
Głównym zadaniem okrętów i ich samolotów były misje rozpoznawcze oraz akcje poszukiwawcze załóg zestrzelonych nad wodą niemieckich samolotów. W maju 1945 roku oba okręty poddały się wojskom alianckim, a w 1946 roku Bussard został przekazany USA w ramach reparacji wojennych, a Falke przemianowano na Aeronavt i przekazano ZSRR.
W 1948 roku Bussard został sprzedany Holandii i przebudowany na pogłębiarkę. Dalsze losy okrętu nie są znane.
