Po wynalezieniu telefonu w latach 70. XIX wieku, nowy wynalazek bardzo szybko zaczął zyskiwać popularność na całym świecie. Początkowo łączność telefoniczna możliwa była tylko dzięki specjalnym centralom, do których podłączano abonentów bezpośrednio. Rosnąca ilość użytkowników telefonów sprawiła, że w 1887 roku władze stolicy Szwecji, Sztokholmu, zdecydowały się na budowę specjalnej wieży telefonicznej, dzięki której możliwe byłoby podłączenie aż kilku tysięcy aparatów do sieci.
Wieżę uruchomiła firma Stockholms Allmänna Telefon AB, która obsługiwała całą sieć telefoniczną w mieście. Dotychczas używana centrala była zbyt mała, aby obsłużyć rosnącą ilość abonentów, w związku z tym nowy obiekt ulokowano w centrum miasta, przy ulicy Malmskillnadsgatan 32. W tym czasie w stolicy Szwecji było 5500 abonentów, a samo okablowanie telefoniczne miało około 5000 km długości (sic!)
Specjalna wieża, do której zamierzano podłączyć kable miała 50 metrów wysokości, a wraz z dodanymi później antenami aż 80 metrów. Poniżej znajdowała się centrala telefoniczna, która odpowiadała za przekazywanie połączeń. Co ciekawe, Szwedzi zastosowali system automatycznego łączenia abonentów, dzięki czemu nie trzeba było przełączać kabli.
Sama centrala mogła obsłużyć ponad 8500 abonentów, przez co uznano ją za największą tego typu konstrukcję na świecie. Oficjalna inauguracja wieży miała miejsce 12 lipca 1887 roku i przewodził jej Król Oskar II.
Do wieży doprowadzono setki kabli, z których każdy mógł obsłużyć do 80 abonentów. Niestety nowy obiekt szybko został uznany za brzydki, więc władze miasta zorganizowały konkurs na projekt upiększenia wieży. Wygrał go J. Zetterstedt, który wspólnie z architektem Fritzem Eckertem przeprowadził przebudowę wieży – prace zakończono w 1890 roku dodając na szczycie wieży m.in. cztery wieżyczki.
Niestety Telefontornet szybko stała się przestarzała, kiedy zaczęły popularyzować się podziemne kable telefoniczne. Nie oznaczało to jednak, że wieża straciła na znaczeniu. Po przebudowie w 1913 roku wykorzystywano ją jako wieżę radiową, a później po 1939 roku również jako… olbrzymi bilbord reklamowy.
W latach 40. i 50. wieża straciła jednak na znaczeniu. 23 lipca 1952 roku doszło w jej wnętrzu do pożaru. Chociaż ugaszono go, uszkodzenia konstrukcji starej wieży były na tyle duże, że w 1953 roku rozebrano ją.
Chociaż po budynku nie pozostał już żaden ślad, w pamięci mieszkańców miasta Telefontornet zapisała się jako jeden z najbrzydszych i zarazem charakterystycznych obiektów w mieście. Do dzisiaj zdjęcia przedstawiające niesamowite ilości kabli podłączone do wieży robią olbrzymie wrażenie.
