W długiej historii lotnictwa, największymi pionierami i rekordzistami byli mężczyźni. Kobiety zawsze pozostawały w ich cieniu a przez wiele lat odmawiano im nawet umiejętności pilotowania samolotów. Wśród nielicznych kobiet, które zyskały lotniczą sławę Jacqueline Cochran zajmuje szczególne miejsce.
Jacqueline Cochran urodziła się 11 maja 1906 roku na Florydzie. Jej rodzina nie należała do zbyt zamożnych, w związku z czym Cochran już w wieku 13 lat musiała rozpocząć pracę. Zatrudniła się w salonie fryzjerskim, gdzie stopniowo zdobywała umiejętności. W 1932 roku już jako profesjonalna fryzjerka, wyjechała do Nowego Jorku, gdzie poznała biznesmena, Floyda Odluma, który zainteresował ją lotnictwem.
W zaledwie 3 tygodnie Jacqueline ukończyła szkolenie i zdobyła licencję pilota. Początkowo wykorzystywała swoje nowe umiejętności do… promowania kosmetyków. Szybko jednak lotnictwo stało się jej pasją, a w 1934 roku jako pierwsza kobieta wzięła udział w wyścigu lotniczym MacRobertson Air Race. W 1937 roku jako jedyna kobieta wzięła udział w wyścigu Bendix Race, a także ustanowiła kobiecy rekord prędkości lotu wynoszący 328 km/h.
Będąc jedną z najbardziej znanych kobiet-pilotów angażowała się wspólnie z Amelią Earhart w wszelkie działania mające na celu zniesienie barier stawianych kobietom, które chciały zająć się lotnictwem. Krótko po wybuchu II wojny światowej wysłała list do Eleanor Roosevelt, w którym zaproponowała stworzenie specjalnej pomocniczej jednostki wojskowej składającej się wyłącznie z kobiet. Miała ona zajmować się obsługą lotów na trasach krajowych oraz poza strefą działań wojennych. Początkowo pomysł nie zdobył poparcia.
W czerwcu 1941 roku na prośbę generała Henriego Arnolda dołączyła do organizacji Wings for Britain zajmującej się transportowaniem samolotów z USA do Wielkiej Brytanii. W tym samym roku zasiadając za sterami samolotu Lockheed Hudson V jako pierwsza kobieta w historii przeleciała bombowcem przez Atlantyk.
Po zakończeniu wojny Cochran powróciła do udziału w wyścigach lotniczych. Na początku lat 50. zaprzyjaźniła się Chuckiem Yeagerem, który namówił ją do pokonania bariery dźwięku. Dokonała tego 18 maja 1953 w Rogers Dry Lake, zasiadając za sterami samolotu Canadair F-86 Sabre. Była pierwszą kobietą która pokonała barierę dźwięku.
W kolejnych latach dokonała kilku innych wyczynów, min. jako pierwsza kobieta wystartowała i wylądowała na lotniskowcu a w 1961 roku pilotując samolot Northrop T-38 Talon jako pierwsza kobieta w historii pokonała barierę 2 machów. Była również pierwszą kobieta, która przeleciała odrzutowcem przez Atlantyk.
W 1960 roku, krótko po uruchomieniu programu kosmicznego Mercury, Cochran zaangażowała się w promocję nieoficjalnego programu Mercure 13. Miał on celu sprawdzenie możliwości udziału kobiet w lotach w kosmos. Program ten nie był bezpośrednio związany z NASA, ale agencja wspierała go merytorycznie. Niestety żadna z jego 13 uczestniczek nie poleciała w kosmos.
W kolejnych latach Jacqueline Cochran dalej zajmowała się lotnictwem, a także w niewielkim stopniu polityką. Zmarła 9 sierpnia 1980 roku. Bez wątpienia, podejmowane przez Jacqueline Cochran działania w znaczący sposób przyczyniły się do popularyzacji kobiet w lotnictwie. Dzięki niej dopuszczono kobiety do udziału w wyścigach lotniczych, służbie wojskowej a wiele lat później również w lotach w kosmos.
