Chociaż bez wątpienia najsłynniejszym supersamochodem Fiata z początku XX wieku jest Bestia z Turynu, czyli Fiat S76, ale to Fiat Mefistofeles z 1923 roku ma na swoim koncie rekord prędkości na lądzie, wynoszący 234,98 km/h.
Fiat Mefistofeles powstał w 1923 roku z inicjatywy brytyjskiego kierowcy wyścigowego i inżyniera Ernesta A. D. Eldridge’a (ur. 18.07.1897, zm. 27.10.1937) . Podwozie pochodzi z modelu Fiat SB4, ale wydłużono je o 45 cm poprzez wspawanie ramy z… autobusu. Napęd stanowi potężny, sześciocylindrowy silnik lotniczy Fiat A.12 o pojemności 21,7 litra i mocy około 320 KM. Był to jeden z popularniejszych włoskich silników z lat 20. Wykorzystywano go m.in. we włoskich samolotach Caproni Ca.4 i Ca.5, oraz testowano w rekordowym Savoia-Marchetti SM.55. Nie tylko Włosi używali tych silników w samolotach. Umieszczono je również w brytyjskich Airco DH.4 i DH.9 oraz testowano na Vickersie Vimy. Ze względu na swoją konstrukcję, samochód ważył około dwóch ton.
Mefistofeles po raz pierwszy pojawił się na torze w czerwcu 1923 roku w Brooklands, gdzie udało mu się rozpędzić do 195 km/h. W kolejnych miesiącach auto dopracowywano, dzięki czemu w lipcu 1924 roku Eldridge mógł pojawić się w Arpajon, gdzie na 7-kilometrowym odcinku drogi zamierzano pobić rekord prędkości na lądzie (wynoszący wówczas 215 km/h).
Mefistofeles pobił wszystkich rywali, rozpędzając się do 241 km/h, ale… rekordu nie uznano, ponieważ samochód nie posiadał wstecznego biegu (wymaganego regulaminem). Eldridge szybko ściągnął do Francji części potrzebne do przebudowy skrzyni biegów i po niecałym tygodniu, 12 lipca 1924 roku ponownie wystartował aby pobić rekord. Tym razem Mefistofeles rozpędził się do 234,98 km/h, ale wystarczyło to do pobicia rekordu.
Niestety radość Eldridge’a nie trwała zbyt długo, ponieważ już 24 września jego rekord pobił Malcolm Campbell w swoim Sunbeamie, rozpędzając się do 235,22 km/h. Mimo to rekord Eldridge’a pozostał wyjatkowy, ponieważ był to ostatni lądowy rekord prędkości ustanowiony na zwyczajnej drodze, a nie na specjalnie przygotowanym torze.
W kolejnych latach Mefistofeles kilkukrotnie zmienił właściciela i brał udział w różnych wyścigach, ale bez większych sukcesów. W latach 50. auto zostało zmodernizowane i odnowione, a w 1969 (lub 1961) odkupił go Fiat. Mefistofeles trafił wówczas do muzeum w Turynie, gdzie w 2011 roku poddano go renowacji i przywrócono do dawnej chwały.
