Wenecja to przepiękne miasto, pełne zabytków oraz malowniczych kanałów i uliczek. Ciężko jednoznacznie wybrać jeden najważniejszy symbol tego miasta, ale bez wątpienia jednym z nich jest Plac Św. Marka i znajdująca się przy nim Bazylika Św. Marka, Pałac Dożów oraz Dzwonnica Św. Marka – Campanile di San Marco.
Historia Dzwonnicy Św. Marka sięga IX wieku, kiedy to rozpoczęto budowę pierwszej dzwonnicy na placu obok pałacu Dożów. Prace ukończono jednak dopiero w XII wieku. Do XIV wieku kilkukrotnie ją przebudowano, głównie z powodu pożarów, które niszczyły jej konstrukcję, zwłaszcza dach. Do największych pożarów doszło od uderzeń piorunów w 1383, 1388, 1401, 1403 i 1489 roku. W 1511 roku trzęsienie ziemi, które nawiedziło Wenecję znacząco uszkodziło dzwonnicę. W kolejnych latach dzwonnicę przebudowano, nadając jej współczesny wygląd.
W XVI wieku do dzwonnicy dobudowano komorę dzwonną zwieńczoną platformą z posągami, które służyły jako wiatrowskaz. W latach 1537-1549 Jacopo Sansovino dobudował Loggettę u podstawy dzwonnicy. Dalsza historia dzwonnicy była o wiele spokojniejsza niż wcześniejsza, głównie zza sprawą solidnej konstrukcji z kamienia. Kolejne uderzenia piorunów nie doprowadziły do większych pożarów. Na przestrzeni lat dzwonnicę poddawano jedynie niewielkim naprawom.
W 1745 roku uderzenie pioruna doprowadziło jednak do pojawienia się rysy fasadzie i osłabienia konstrukcji dzwonnicy. Obudowano wówczas dzwonnicę cegłami, aby wzmocnić jej konstrukcję. Po upływie prawie 400 lat doszło jednak do katastrofy. W poniedziałek, 14 lipca 1902 roku o godzinie 9.45 dzwonnica zawaliła się. Chociaż już kilka dni wcześniej zauważono pęknięcia na północnej stronie budowli, nikt nie spodziewał się, że doprowadzą one do katastrofy.
Na szczęście nikt nie zginął, a ze względu na umiejscowienie wieży, uszkodzenia okolicznych budynków były niewielkie. Władze Wenecji natychmiast przystąpiły do zbierania funduszy na odbudowę budowli – potrzebne było około 500 000 lirów. Zdecydowano, że poza kilkoma wzmocnieniami konstrukcji, ma ona wyglądać tak samo jak przed zawaleniem. Prace prowadzone przez G.A. Parcheddu trwały do 6 marca 1912 roku. Oficjalnie nową dzwonnicę otwarto 25 kwietnia. Projekt odbudowanej dzwonnicy przygotowali Luca Beltrami i Gaetano Moretti.
Obecnie na szczycie dzwonnicy znajduje się 5 dzwonów. Wieża ma 98,6 metra wysokości i podobnie jak większość budowli w Wenecji, wznosi się na drewnianych palach. W ostatnich latach ze względu na zapadanie się gruntu, podstawę wzmocniono. Jest to najwyższy obiekt w Wenecji. Aby dostać się na znajdujący się na szczycie taras widokowy można skorzystać z windy, albo awaryjnie ze schodów. Z tarasu rozpościera się wspaniały widok na prawie całą Wenecję i okoliczne wyspy.
